Skin Stories: In gesprek met Denise Boomkens

Welkom bij Skin Stories. In deze serie gaan we in gesprek met vrouwen over hun huid. 

Velen van ons zijn onzeker over hun huid en de mogelijkheid dat deze niet voldoet aan het onrealistische ideaalbeeld van de schoonheidsindustrie.  Wij denken dat het tijd is om gesprekken te voeren over hoe een ‘echte’ huid eruit ziet.  Vandaag spreken we met auteur, fotograaf, content creator en age-positivity ambassadeur Denise Boomkens. Lees hier het verhaal van haar huid. 

Wat betekent schoonheid voor jou? 

Schoonheid is heel veelzijdig. Ik vind het saai om alleen maar perfecte schoonheid na te streven. Het is mooi als je gezicht karakter toont. Als iemand zelfvertrouwen heeft en zich goed voelt, straal je dat uit. Ik denk dat dat echte beauty is. 

Hoe sta je tegenover ouder worden? 

Dingen veranderen, maar dat hoeft niet noodzakelijkerwijs goed of slecht te zijn. Het zijn slechts veranderingen. Ik denk dat als je accepteert dat je ouder wordt en dat je van de ene levensfase overgaat in de volgende, alles gemakkelijker, beter en inspirerender wordt. Er zijn geen grenzen aan wat je kunt doen. Je kunt altijd van baan veranderen of opleiding, school, echtgenoot – je kunt alles doen wat je wilt.  

Sinds de start van mijn project, Ageing Unapologetically, is mijn kijk op ouder worden compleet veranderd. Ik heb gaandeweg zo’n 150 vrouwen gefotografeerd en geïnterviewd en elk van hen heeft me geïnspireerd. Het was geweldig. 

Hoe heeft het moederschap je kijk op ouder worden beïnvloed? 

Ik had een geweldige carrière als fotograaf, reisde de hele wereld over en toen was ik opeens 38 en wilde ik nog steeds een kind. Ik bezocht meerdere ziekenhuizen, sprak met verschillende artsen en hoorde zo vaak dat het te laat was om een kind te krijgen. Mijn eitjes waren oud, ik was oud, mijn lichaam was oud. Natuurlijk klopt het, als je kijkt naar de vruchtbaarheid van een vrouw. Maar ik had echt het gevoel dat ik een stempel op mijn voorhoofd kreeg:  Ik ben oud. Toen ik op mijn 39e zwanger werd en mijn zoon op mijn 40e kreeg, voelde ik me helemaal niet oud. Ik voelde me niet oud of een oudere moeder. Ik voelde me leeftijdloos. Ik had de mooiste tijd van mijn leven. Ik voelde me prachtig. Ik voel me nu nog steeds jong op mijn 48e. 

Welke boodschap hoop je je zoon mee te geven over ouder worden?  

Mijn zoon is nu acht en zegt soms, ‘Mam, je hebt rimpels’. Ik vertel hem altijd dat dat komt omdat ik veel lach. Je geeft me zoveel plezier dat ik rimpels heb. Ik ben blij dat ik een geweldig leven heb en dat ik mijn rimpels heb verzameld - ik ben er trots op. Ik wil dat hij weet dat het een heel normaal proces is om ouder te worden en dat je lichaam verandert. 

Wat inspireerde je om te starten met Ageing Unapologetically? 

Na de geboorte van mijn zoon, besloot ik weer in de buitenwereld te stappen om een nieuwe plek voor mijn nieuwe ik te vinden. Er was een groot gat, geen magazines met vrouwen van mijn leeftijd of ouder waarin ik mij herkende. Er waren geen Instagram accounts met coole of inspirerende vrouwen van mijn leeftijd. Dus besloot ik het zelf te creëren. Ik begon dit project met het maken van portretten van vrouwen boven de 40, maar ook boven de 50, 60, 70 (ik had zelfs een dame van 102), om de wereld te laten zien hoe mooi ouder worden is. Hoe tijdloos schoonheid is. Ik wilde een nieuw soort community beginnen met al deze vrouwen, en ook jongere vrouwen helpen om zelfverzekerd en ongegeneerd ouder te worden. 

Wat vind je van de representatie van vrouwen in de huidige media? 

Als je jezelf niet herkent in de media, in magazines of op Instagram, kan het moeilijk zijn om je weg te vinden. Vrouwen zijn vaak erg bescheiden en denken al snel, ‘oké, ik moet het wat rustiger aan doen, want ik ben nu wat ouder.’ Ik wil de wereld laten zien dat je het niet rustiger aan hoeft te doen. Je mag jezelf zijn. Ik hoop en geloof stiekem dat de dingen langzaam aan het veranderen zijn voor vrouwen, en daar word ik heel gelukkig van. We zijn er nog niet, maar we komen er wel. 

Hoe dacht je vroeger over ouder worden?  

Ik had vroeger twee hele belangrijke vrouwen in mijn leven. De één was mijn moeder, de ander mijn oma. En ze hadden beide een hele verschillende kijk op ouder worden. Mijn moeder was er heel relaxed over. Ze ging met elke leeftijd mee en accepteerde waar ze was en nog steeds is in het leven. Het is mooi om een vrouw te zien die zelfverzekerd is en blij met zichzelf. Mijn oma daarentegen zag er tegenop. Het was triest om te zien hoe ze zich altijd vastklampte aan haar jeugd en probeerde er jonger uit te zien. Dus luisterde ik als jonge vrouw naar beide verhalen en koos ik voor de versie van mijn moeder. Je kunt niet altijd jong blijven