Skin Stories: In gesprek met Mia Maugé

Welkom bij Skin Stories. In deze serie gaan we met vrouwen in gesprek over hun huid. 

Velen van ons zijn onzeker over hun huid en de kans dat deze mogelijk niet voldoet aan de onrealistische standaarden van de beautyindustrie. Wij denken daarom dat het tijd is dat we gesprekken voeren over hoe een ‘echte’ huid eruit ziet. Vandaag praten we met model, public speaker en leeftijdsinclusiviteit ambassadeur Mia Maugé. Dit is het verhaal van haar huid. 

Kun je ons een beschrijving geven van je huid? 

Ik zou alles kunnen opnoemen, maar ik denk dat vanwege de manier waarop we allemaal geprogrammeerd zijn, dit allemaal als negatief zou klinken. Ik kan je vertellen over mijn poriën, rimpels en pigmentvlekken. Ik kan je vertellen over het verlies van elasticiteit en volheid. Maar het is mijn gezicht, met een eigen verhaal. Het vertelt je dat ik er al een tijdje ben en dat is iets om dankbaar voor te zijn, maar zo zit onze maatschappij niet in elkaar en dat wil ik ter sprake brengen. We moeten onze aandacht niet richten op de zichtbare tekenen van ouder worden, maar op de ervaring, wijsheid en levenservaring die het gezicht van een volwassene uitstraalt.  

Hoe heb je huid zien ontwikkelen in de afgelopen jaren? 

Ik denk dat ik het eerste vlekje melasma ontdekte toen ik halverwege of eind 40 was. Iemand vroeg me of ik een moedervlek had (het was mij niet eens opgevallen) en zo gaandeweg zijn het er meer geworden. Ik vind de plaats waar het op mijn wangen zit eigenlijk wel leuk en ik vind de patronen mooi, het stoort me niet meer om het te zien. Maar ik krijg nu ook een vlekje boven mijn wenkbrauw wat ik niet zo fijn vind, omdat het mijn wenkbrauwen een beetje een rare vorm geeft. Maar op een dag went dat misschien ook wel. Je huid verandert altijd en ik denk dat er een overgangsperiode is. Als er iets verandert, concentreer je je erop, maar na verloop van tijd wordt het een deel van wie je bent. 

Ben je altijd met skincare bezig geweest? 

Nee. Toen ik 20 was, nam ik mijn huid voor lief. Ik gebruikte dezelfde zeep die ik voor mijn lichaam gebruikte ook voor mijn gezicht. Ik lag in de zon met babyolie op mijn huid en verzorgde haar helemaal niet. Ik heb er geen spijt van om heel eerlijk te zijn. Misschien heb ik daarom melasma, maar dat zegt alleen maar dat ik zorgeloze jaren had toen ik 20 was. Toen begon mijn strijd met ouder worden. Maar nu is mijn skincare routine meer een moment voor mezelf. Ik check in bij mezelf en oefen er dankbaarheid mee. Ook al heb ik nergens tijd voor, ik maak altijd tijd voor mijn skincare. 

Hoe sta je tegenover ouder worden? 

Toen ik de 40 naderde, begon ik meteen de effecten te voelen van maatschappelijk leeftijdsisme (dat vervolgens het leeftijdsisme in mezelf voedde). Op het werk voelt het alsof je niet gewaardeerd wordt om je leven of werkervaring, alleen omdat je er ouder uitziet. Er is een enorme focus in de samenleving op jong zijn. Veel merken richten zich op die bevolkingsgroep en negeren oudere mensen (die wel het besteedbare inkomen hebben!). Het gaat dus simpelweg om representatie. Ik denk dat iedereen gezien wil worden, hoe oud je ook bent. 

Wat vind je van de representatie van vrouwen in de media? 

Ik heb het gevoel dat oudere vrouwen óf helemaal over het hoofd worden gezien, óf worden gestereotypeerd. Iemand van mijn leeftijd wordt vaak afgeschilderd als de moeilijke schoonmoeder, een gezellige oma of misschien een coole tante, als je geluk hebt. Maar er is veel meer diversiteit in mijn leeftijdscategorie en dat zie ik te weinig terug. Meestal ben ik de enige persoon op de set die op mij lijkt. Of dat nu mijn leeftijd, huidskleur, haarkleur of -textuur is. Het voelt als symbolisme, maar dat vind ik niet erg. Kleine stappen zorgen voor grote veranderingen, en het is in beweging. Ik ben dankbaar dat ik er deel van mag uitmaken. Zelfs dat ik hier mijn verhaal kan vertellen is verandering.  

Welke rol spelen social media in jouw leven? 

Het heeft mijn leven compleet veranderd. Het heeft me een platform gegeven om in contact te komen met andere gelijkgestemden en ik kan mijn stem laten horen over de problemen van maatschappelijk leeftijdsisme. Het heeft me ook een plek gegeven om zichtbaar te zijn als vrouw van middelbare leeftijd en mensen te laten zien hoe dat eruit ziet en hoe ik wil leven. Ik ben niet afhankelijk van de media om me te representeren, ik presenteer mijzelf. 

Heb je altijd lekker in je vel gezeten? 

Als jonge vrouw in de jaren tachtig was maat nul de schoonheidsnorm. Ik ben geen maat nul, ook nooit geweest. Ik heb heupen en dijen en ik kreeg het gevoel dat dat iets was dat verholpen moest worden. Dus heb ik tientallen jaren gestreefd naar een onbereikbaar lichaamstype. Toen ik op 54-jarige leeftijd model werd, moest ik deze onzekerheden onder ogen komen. Ik werd gescout en benaderd om model te worden via Instagram en mijn eerste reactie was - zoals altijd - ‘Dat kan ik niet, ik heb geen maat nul, ik pas niet in het plaatje.’ Maar toen dacht ik ‘maar Mia, je representatie is veel belangrijker dan je onzekerheden’. Dus ik ging ervoor.  

Een van de mooiste klussen die ik kreeg, was voor een lingeriecampagne. Ik heb de nacht ervoor letterlijk niet geslapen. Ik was enorm zenuwachtig, maar ik wist hoe belangrijk het was om iemand van boven de 50 te laten zien die van haar lichaam houdt en dit aan de wereld toont. Ik moest dansen in mijn beha en onderbroek en tot mijn verbazing vielen alle remmingen weg. Ik werd euforisch. Op dat moment veranderde er iets voor me. Ik ben niet perfect, af en toe komt dat kleine negatieve stemmetje naar boven, maar over het algemeen heb ik geleerd om het stil te houden. 

Hoe heeft het moederschap je kijk op ouder worden beïnvloed? 

Toen ik midden in mijn strijd tegen ouder worden zat, keek ik in de spiegel en zei ik hardop iets negatiefs over mijzelf. Mijn oudste dochter zei tegen me: "Mam, over 10 jaar zul je naar jezelf terugkijken en denken: waarover klaagde ik eigenlijk?" Ik zag er prachtig uit, zei ze.  Ze was pas 16 jaar, en ik dacht: ‘oké, wijze vrouw! Bedankt daarvoor.’ Maar de woorden bleven hangen. Ze heeft volkomen gelijk, dacht ik. En om dat van haar te horen, gaf me kracht.  

Mijn beide dochters vonden dat ik moest stoppen met het verven van mijn haar, omdat mijn natuurlijke kleur mooier zou staan en dat was eigenlijk ook zo. Ik vond gewoon niet leuk waar het voor stond: ouder worden. Nu gaat er geen dag voorbij zonder dat iemand iets liefs tegen me zegt. Ik zou niet doen wat ik nu doe als ik niet had gekozen voor een natuurlijke look. Ik noem het mijn zilveren magie. Het maakt iets los bij mensen en dat is iets moois.