Hoe ik mijn purpose vond: dit is het verhaal van War Child-directeur Ernst Suur

Al van jongs af aan wist Ernst wat hij met zijn leven wilde doen: het verschil maken in dat van kinderen.

Tegenwoordig is hij directeur van War Child en is zijn purpose nog altijd hetzelfde. Van achttienjarige vrijwilliger in Oeganda tot het runnen van een organisatie die kinderen over de hele wereld helpt bij de verwerking van de psychologische gevolgen van een oorlog. Dit is het verhaal van Ernst Suur.

Heb je het gevoel dat je een duidelijk doel hebt in het leven? En zo ja, welk doel is dat? 

“Mijn doel is absoluut om het leven van kinderen te veranderen. Ik heb gezien wat een beetje steun met ze kan doen. Meer zelfvertrouwen en trots helpen een kind zoveel verder. Dat geldt niet alleen voor de kinderen van War Child, maar ook voor mijn eigen kinderen. Het geldt voor alle kinderen.” 

 

Was er een bepaald punt in je leven waarop dat doel duidelijk werd?  

“Nee, ik denk dat het altijd al in me heeft gezeten. De manier waarop ik ben opgevoed, heeft er in ieder geval aan bijgedragen. Wat ik nu doe, is eigenlijk wat mijn vader wilde doen, maar hij koos voor een baan omdat hij het geld nodig had. Dus toen ik achttien was en voor die keuze stond, steunden hij en mijn moeder me toen ik zei dat ik vrijwilligerswerk wilde gaan doen, Mijn dochter is nu twaalf, dus over zes jaar zal ik zeggen: ‘ga naar Afrika’ - als dat is wat ze wil. En dit heeft niet direct met je vraag te maken, maar ik vind het wel belangrijk om nog te zeggen: de steun en het vertrouwen van mijn ouders en familie zijn ongelooflijk belangrijk voor me geweest bij het vinden én uitvoeren van mijn levensdoel.”  

 

Toen ik achttien was, maakte ik mijn eerste reis naar Oeganda. Op die leeftijd ben je echt nog een kind - en jongens helemaal - dus het was echt een levensveranderende ervaring. Ik had zoiets van: dit is het. Ik wist gewoon dat dit was waar ik moest zijn. Ik wilde niet alleen met mensen in Nederland werken, maar mijn hang naar avontuur combineren met impact maken. Dat is wat ik ben gaan doen.”  

Hoe zag jouw reis naar het vervullen van je purpose eruit? 

“Soms drink ik met mensen een biertje in een bar, en dan vragen ze: hoe heb je het gedaan? Maar wat ik gedaan heb staat niet in een boek, of volgt niet uit een bepaalde studie. Het is simpelweg: volg je dromen.   

 

Als kind deed ik het prima op school, maar ik blonk bijvoorbeeld niet uit in wiskunde of lezen. Daar voelde ik me soms onzeker over. Ik zat niet huilend in een hoekje van de klas, maar school deed me geen goed. Buiten school zat ik op voetbal in het dorp waar ik opgroeide. Ik ben snel, maar niet echt een goede voetballer. Ik moest echt vechten om in het eerste team te komen. Op die voetbalclub ervaarde ik voor het eerst hoe het is om deel uit te maken van een groep. Het team waardeerde me om wat ik kon, en dat gaf me het zelfvertrouwen om ook andere dingen te proberen. Ik dacht: als ik hier goed in ben, dan kan ik dat vast ook. Later dacht ik: als dat bij mij zo werkt, dan werkt dat waarschijnlijk bij alle kinderen zo.

 

Toen ik achttien was, begon ik met vrijwilligerswerk in Afrika - maar ik was zó naïef. Ik bedoelde het goed, maar had geen idee waar ik mee bezig was. Ik onderzocht de impact van sport op het sociale gedrag van straatkinderen. War Child hoorde hierover en vroeg of ik me bij hen wilde aansluiten. Een functie die paste bij waar ik op dat moment mee bezig was, hadden ze niet - dus creëerden ze die. Eigenlijk volgde ik gewoon mijn passie en twintig jaar later sta ik hier. De ambitie om directeur te worden, heb ik nooit gehad. Ik sta het liefst met mijn poten in de klei. Ik heb in Kosovo, Soedan, Afghanistan, Oeganda en Sierra Leone gewerkt en daar ligt mijn hart. Ik doe dit werk nu een tijdje en heb met mijn eigen ogen gezien dat we een verschil kunnen maken. Ik spreek nog regelmatig met kinderen, die nu volwassen zijn, en dan vertellen ze dat War Child hen het gevoel gaf dat ze veilig waren, terwijl de wereld om hen heen instortte en ze alle hoop hadden opgegeven. Dat is zo belangrijk voor kinderen en hun mentale welzijn, en daarom doe ik dit.” 

 

Hoe voelt het als je een duidelijk levensdoel hebt? 

“Nadenken over je daadwerkelijke doel in het leven is best confronterend. Ik zou zeggen: als je gewoon je best doet, je hart volgt en aardig bent voor anderen, heb je je levensdoel te pakken zonder er al te diep over na te denken.” 

 

Op welke momenten voelt je leven het meest betekenisvol? 

“Als we oorlogskinderen helpen, maar ook als ik zie dat mijn kinderen met zelfvertrouwen opgroeien. En verder: als mijn vrouw haar dromen kan waarmaken en we gewoon als gezin een bijdrage kunnen leveren aan de wereld.” 

 

Dit artikel is onderdeel van onze masterclass ‘How to find your purpose’, die bestaat uit een serie artikelen en video's die ontworpen zijn om je te helpen op weg naar een betekenisvol leven. Als je af wil rekenen met de mythes rondom purpose en erachter wil komen waar je écht warm voor loopt, lees dan vooral hieronder verder.

 
Jessy Deans

Jessy Deans

Copywriter Jessy Deans heeft een grote interesse in prikkelende verhalen, reizen en alles wat bedekt is met witte chocolade. Met een achtergrond in de snelle televisiewereld, heeft ze geleerd hoe belangrijk het is jezelf te verzorgen en te ontspannen, en is ze van mening dat je nooit teveel kaarsen kunt hebben. Ze is gepassioneerd en toegewijd aan haar levenslange zoektocht naar het perfecte gerecht en is van mening dat "als je niet van jezelf kunt houden, je ook niet van iemand anders kunt houden" (RuPaul).